De voorbije weken postte een bezoekster van deze site onder verscheidene berichten uitgebreide reacties waarin onder andere aan bod kwam hoe het haar kinderen in de steinerschool is vergaan. Ze wil daar nu dieper op ingaan.
Erika is moeder van drie kinderen die schoolliepen in een steinerschool. Het verhaal van de ‘scholing’ die haar kinderen daar ‘genoten’, is heel uiteenlopend, maar het resultaat komt quasi op hetzelfde neer. Alle drie liepen ze leerachterstanden op. Ook op socio-emotioneel vlak liep allerlei fout. Daardoor bekijkt Erika steineronderwijs momenteel door een zeer kritische bril. Nochtans stond ze aanvankelijk heel positief tegenover de steinerschool. Ze verzorgde er zelfs twee jaar lang handwerklessen en was ook als ouder actief betrokken bij het klasgebeuren. Tot er vragen opdoken rond een pedagogische aanpak die niet door de beugel kon en het vlug duidelijk werd dat in de steinerschool weinig ruimte is om kritische vragen te stellen. Niet veel later bevonden de kinderen van Erika zich in een andere school. Daar werden leerachterstanden vastgesteld.
Erika vertelt zelf wat er is gebeurd.
‘Ik geef eerst de reden weer waarom mijn jongste dochter, K (12), in de steinerschool is terechtgekomen. K is een kind met een lichte vorm van NLD, een leerstoornis die specifieke begeleiding vereist. Bij kinderen met NLD verloopt het leren veel trager dan gemiddeld. Dit is bij mijn dochter vastgesteld in het 2de leerjaar van de reguliere basisschool. Dat leerjaar heeft ze op aanraden van de school 2 maal gedaan. Toen ze naar het 3de leerjaar moest overgaan, stelde zich voor alle partijen, de school, ik en mijn man als ouders en K, het probleem dat ze, gezien haar rijpheid, eigenlijk terug naar haar leeftijdsgroep moest. Ze zou dan wel het derde leerjaar moeten overslaan. De steinerschool bood die gelegenheid. K onderging (opnieuw) testen in de Eurekaschool om te kijken of ze ver genoeg zou staan om in het 4de leerjaar te starten. De testen waren positief en ze mocht voor het schooljaar 2006-2007 overgaan naar het 4de leerjaar van de steinerschool. Ik dacht toen dat K daar de voor haar leerstoornis specifieke zorg zou krijgen, zodat ze zich de leerstof even goed als ieder ander kind zou kunnen eigen maken. Ik wist echter te weinig van steinerpedagogie om te beseffen dat men in steinerscholen graag laat begaan. Bovendien is de steinerschool waar mijn kinderen gingen nog niet zo lang geleden door onderwijsinspectie op de vingers getikt wegens een falend zorgbeleid.
In het begin dat K naar de steinerschool ging, had ik alle vertrouwen dat K goed opgevolgd zou worden. Ik had geregeld gesprekken met haar juf om te polsen hoe K ’s vorderingen waren. Er waren geen noemenswaardige problemen te melden. De juf toonde veel begrip naar mij toe. K heeft echter altijd gezegd dat ze enkel tegenover mij zo vriendelijk deed. In de klas ondervond K al snel de negatieve kant van de leerkracht. Zo kwam K zelden aan het woord en werd er niet gewacht als zij, en nog andere kinderen, niet snel genoeg konden overschrijven van het bord. Met als gevolg dat ze veel fouten schreef. De lerares verbeterde alles in het rood, zodat K bij het zien van al dat rood er zeker van was dat ze niets kon. Ze voelde zich het sukkeltje van de klas en sloot zich steeds meer af. Uiteindelijk vond ze nog begrip bij één vriendinnetje. Dit meisje ondervond trouwens hetzelfde als K. Deze situatie heeft 3 jaar geduurd. Een voorbeeld. K vertelde thuis:
‘Wij zijn in de klas met klei aan ’t werken. Een aantal jongens gooien met klei in onze richting. Wij gooien terug. Meester H ziet dit en zegt ons dat als we nog eens gooien we dan de klei moeten opeten. Protesteren mag niet. Die jongens gooien nog steeds met klei, maar wij durven niet meer teruggooien’.
Mijn bedenking hierbij: De leraar heeft geluk dat de meisjes bang waren om klei te moeten eten. Wat zou hij hebben gedaan als ze toch voortgedaan met gooien? Zouden ze dan werkelijk die klei hebben moeten opeten? Hoe geloofwaardig zou hij anders hebben overgekomen? Is zo’n straf pedagogisch verantwoord?
Na de paasvakantie was er het incident: “Lijfstraffen op de Steinerschool.” Het toeval wilde dat K degene was die de bal per ongeluk tegen een jongen van de klas gooide. Omdat haar vriendinnetje (G) ermee lachte, werd ze gestraft volgens het “rechtssysteem bij de Romeinen”. Ze voelden zich beiden onder druk gezet en heel vernederd. De mama van G maakte een hele heisa rond het gebeuren en stapte naar de pers. Haar dochter bleef voortaan thuis. Mijn dochter bleef op school alleen achter.
De klasgenoten reageerden heel boos op G. Juf C kreeg inspectie en voor ze de klas uitging, zei ze tegen haar klas: “Samen slaan we ons erdoor”. De klas organiseerde een petitie voor de juf. G werd bestempeld als leugenaar en bedrieger. Dit mocht openlijk geafficheerd worden op het prikbord van de klas. Mijn dochter bleef echter achter haar vriendinnetje staan en tekende de petitie niet. Die dag weende K uit bij haar grote zus. Ze werd nergens in de school opgevangen met haar verdriet. Noch de lerares noch het schoolbestuur schonken enige aandacht. Na een week bracht de lerares “het geval G”, want zo werd ondertussen over het kind gesproken, weer ter sprake. De leerlingen mochten weer hun frustraties en gedachten uiten. Op een gegeven moment vroeg de juf aan K wat ze van de situatie dacht. Het kind had uiteraard geen echt antwoord klaar. Ze was bang geworden van de kinderen van de klas, omdat de reacties van sommige kinderen uitermate heftig waren. K wilde niet meer naar school.
Twee maanden voor het einde van het schooljaar waren ik en mijn man verplicht om ons kind van school te veranderen. Het was heel zwaar in de nieuwe school. K kon amper volgen. In de steinerschool heeft K geen leerboeken leren gebruiken, wat het volgen in de klas en het huiswerk maken heel moeilijk maakte in de nieuwe school. De toetsen waren overwegend een ramp, omdat ze in de steinerschool nooit echt toetsen had gehad. Volgens de nieuwe leraar heeft ze heel wat dingen gemist of op een andere manier aangeleerd gekregen. Bijgevolg kreeg K een B-attest in het 6de leerjaar. De juf van de steinerschool verzekerde mij nochtans dat K, indien ze in de steinerschool bleef, mee over mocht naar de 7de klas, het eerste middelbaar.
Uiteindelijk volgde nog een incident i.v.m. de officiële overschakeling naar de nieuwe school. De directeur van de nieuwe school hield de formulieren die ik had getekend voor de uitschrijving van K even achter met de gedachte dat K eventueel terug zou willen gaan naar de steinerschool. De directeur nam na een week telefonisch contact op met de steinerschool en vroeg of hij de documenten mocht opsturen. Daar zei men die niet te willen aanvaarden en eiste men dat ik een formulier zou ondertekenen met de datum van een week later (de datum van verzending van de formulieren en niet die van de werkelijke schoolverandering).Men wilde K’s afwezigheid doorgeven als onwettig. Ik heb het Ministerie van Onderwijs moeten aanspreken en dat heeft zelf contact opgenomen met de school. Pas dan verzekerde de directie me dat ze geen probleem van de schoolverandering zouden maken. De lerares van K weigert tot op heden ook maar van iets van de leerstof een kopie te geven, waarschijnlijk uit angst dat ermee naar buiten zou worden gekomen.
Over hoe het mijn zoon en oudste dochter verging, vertel ik later nog.’
Ik lees steeds mee met een “wat zal er nu weer komen”gevoel, de nodige “miljaren”, “’t is toch ni waren” en “zitten mijn kinderen daar wel goed”gedachten.
Enfin, ik heb ’t gevoel dat ze in Lier hun best doen. Ook daar zijn er wegen af te leggen, maar mijn kinderen moeten nog niet leren lezen en schrijven. *Hout vasthouden.*
Ik wil je graag efkes wijzen op je gebruik van K. Dat kind heet K******… Eén keer haar naam schrijven en de wakkere blik van uw lezer registreert dat. 😉
Pas deze comment gerust aan als je ze weer anoniem wil krijgen. 🙂
Goed opgemerkt, Katrien. Zowel ik als de mama hebben de tekst nochtans doorgelezen. Maar een foutje is natuurlijk nooit uit te sluiten. Als je echter op deze site de reacties van de mama naleest, kom je ook wel te weten hoe haar kinderen heten.
Waarom ik probeer om zoveel mogelijk de anonimiteit van betrokkenen te bewaren, is om te voorkomen dat die persoonlijk worden aangevallen.
Zo zijn er verhalen die ik van de betrokkenen mag publiceren (of ernaar refereren), maar die ik terughoud, omdat ik vermoed dat men erin de steinerschoolbeweging vlug zal achterkomen wie de afzenders zijn en die dan wel eens het deksel op de neus zouden kunnen krijgen. Ik zit nu momenteel bijvoorbeeld een beetje verveeld met een verhaal over sjoemelen met geld dat ik niet kan publiceren, omdat dan meteen duidelijk wordt van wie het komt. Aan de ene kant vind ik dat zoiets boven tafel moet komen, maar aan de andere kant besef ik ook wel dat ‘de klokkenluiders’ dan meer dan waarschijnlijk buiten de steinerschoolgemeenschap belanden. Het is een moeilijke evenwichtsoefening.
Ik ga je gevoel over de steinerschool van Lier niet tegenspreken. Zelf heb ik in die school vooral chaos ervaren. Maar iedereen kan natuurlijk het beste voor zichzelf beoordelen hoe hij iets ervaart, aanvoelt of bekijkt.
Je ‘wat-zal-er-nu-weer-komen-gevoel’ zal zeker niet onbeantwoord blijven. Er gaat nog heel wat komen.
Goeiemorgen allen,
Beste katrien,
Ik ben blij te horen dat het met jouw kinderen blijkbaar nog steeds goed gaat. Ik weet niet hoe lang ze reeds naar die school gaan, maar bij mij heeft het drie jaar geduurd eer ik effectief doorhad wat er gaande was.
Wat de anonimiteit betreft. Ik hou van mijn privéleven. Ik wil mij niet bekend maken aan heel de wereld. Ik heb trouwens een hekel aan alles en nog wat openbaar op internet te zetten. De mensen die echt geînteresseerd zijn, zoals u, kennen mijn identiteit en dat is genoeg voor mij. De eerste die mijn identiteit publiceert zonder mijn toestemming zal de gevolgen ervan inzien.
Erika,
Je zult zelf ook wel weten dat wanneer er iets dat nadelig kan zijn voor de steinerschool naar buiten komt, het commnunicatienetwerk op volle toeren draait om te achterhalen van WIE het komt. De ene WIE is er blijkbaar in dezelfde situatie meer waard dan de andere. Vanwege hetzelfde probleem dat ik 4 jaar geleden al aankaartte (dat toen weggelachen werd), is pas geleden de betrokken leerkracht ’tijdelijk met persoonlijk verlof gegaan'(zeg maar: informeel geschorst). Waarom nu wel sancties? Omdat het nu te maken heeft met het kind van een vastbenoemde leerkracht van dezelfde school. Een invloedrijke WIE.
Tijdens bestuursvergaderingen die ik heb ‘meebeleefd’, was het bijvoorbeeld schering en inslag dat als iemand opmerkte dat er een klacht of probleem was gemeld, men vooral hard riep ‘WIE! WIE! WIE!’ Ik vroeg mij dan vaak af: ‘Kunnen we niet eerst zien over WAT het gaat?’
En dan kwamen de ‘argumenten’. Zoals:’Ja, maar daar gaan we toch geen rekening mee houden. Die vader staat niet volledig achter de school.’ Dat was vaak de proloog voor ‘de blinde woede’ die dan volgde, gepaard gaande met scheldwoorden die in schril contrast stonden met de schijn van heiligheid die sommige op pastoors en nonnen gelijkende leraren overdag wekten.
Daarom is anonimiteit vrij belangrijk. Ik ben een keer toen ik de steinerschool van Leuven passeerde door tientallen kinderen minutenlang uitgescholden voor rotte vis en nog wat ergers terwijl de leraren op een afstand stonden te lachen. Ik heb toen de directie aangesproken en die vond dat ik ‘het over mezelf had afgeroepen vanwege mijn kritiek’. Die kinderen wisten dus ook al WIE.
Misschien bestaat in de steinerschool een zwart boekje waarin alle stoute mensen hun naam komt. 😉
Beste Ramon,
Als ze nu nog niet weten WIE ik ben, heb ik medelijden met ze.
Binnekort is er een feestje en ik heb een paar mensen van ginder uitgenodigd. Ik laat nog wel weten wat dat geworden is.
Ook ik heb een zwart boekje met “stoutemensennamen”. (lachje)
Ramon, is jouw chaoservaring van recent geleden? Er zijn heel wat oude rotten uitgestapt (in de lagere school) en frisse krachten bijgekomen. Eén lijkt me een doorwinterde Steinerleerkracht en dan beoordeel ik ze enkel op taalgebruik, klederdracht (moeha), houding. Verder ken ik ze absoluut niet.
Er is geschoven met oa directie. Ik hoop dat alles een beetje de goede richting uit gaat en dat ze met een brede blik hun onderwijsopdracht opnemen.
@Erika: Ik heb een peuter en een kleuter. Daar kunnen ze nog weinig mee “miskweken”.
Ik merk wel dat ze naar de Steinerschool gaan. Maar tot hiertoe ondervind ik dat niet als storend of verkeerd.
Ik ben zelf een kleuterjuf. Opleiding gevolgd aan een hogeschool in ons land. Ik heb een stage gedaan in de Steinerschool, meerdere in het reguliere onderwijs, een jaar gewerkt in een Steinerschool. Ik doe mijn best om mijn ogen open te houden.
’t Is alleen vermoeiend en spijtig dat ik mijn kinderen niet met blindelings vertrouwen kan sturen.
Ik doe mezelf dat aan, er zijn immers mensen genoeg die blindelings vertrouwen op het Steineronderwijs.
Katrien,
Ik heb het in mijn vorige reactie wat de Sterrendaalders en chaos betreft over ervaringen van de voorbije drie jaar. Maar ook tien jaar geleden heb ik met die chaos kunnen kennismaken. Ik weet dat men toen al aan het schuiven was met directeurs.
Ik weet niet of ze de goede richting kunnen uitgaan, want ik heb eerlijk gezegd binnen de steinerschoolbeweging (en de antroposofische) weinig gezien dat iets met richting had te maken. Wel veel ‘we doen maar wat’ en we citeren daarbij Steiner.
Groet,
Ramon
Katrien,
Mijn kinderen zijn naar de steinerschool gegaan omdat de mensen er vriendelijk leken, omdat er naar hun geluisterd zou worden. Ze zijn heel nauw betrokken tot de natuur. Er ziten zang- en toneeltalenten in. Ze zijn kreatief,…en dat kunnen ze uitstralen in de steinerschool.
Het probleem zit erin dat ze naar de buitenwereld toe heel negatief zijn gaan denken. Waarom weet ik niet. Mijn kinderen staan enkel open voor hun soortgenoten van de steinerschool. Toen ze van school veranderden vonden ze die kinderen in de nieuwe school allemaal, zonder één uitzondering ‘dom’. Ze sluiten zichzelf kompleet uit. Nu heb ik al enkele gesprekken gehad met leerkrachten in hun school. Ze doen allemaal hun best zodat mijn kinderen zich gemakkelijker kunnen aanpassen. Pas nu, na 5 maanden beginnen ze te ontdekken dat er ook leuke mensen buiten de steinerschool zijn. Mijn zoon heeft 2 vriendjes. Eén binnen de school en ééntje daarbuiten. van de steinerschool zijn het er nog steeds 5. K. is de enige die zich aanpast. Maar ja, ze was niet tevreden in de steinerschool. Mijn andere dochter heeft nog steeds geen goed contact met haar medeleerlingen en houdt zich op de achtergrond binnen haar vereniging. Ze zoekt wel nog steeds contact binnen de steinerschool. Ik vraag mij af wat ze de kinderen in de steinerschool vertellen en laten ervaren. Wat is er dan zo bijzonder aan mensen die steiner gezind zijn? Wat maakt hun specialer dan anderen?
Wanneer beginnen kinderen zich bewust te worden van de buitenwereld?
U schrijft:”Ik merk wel dat ze naar de steinerschool gaan”. Waaraan merkt u dat dan?
Ik merkte het ook. En nu weet ik dat mijn kinderen niet doen zoals de meeste kinderen. Dat vind ik jammer want wordt hun zo niet de kans beperkt om normaal te ontwikkelen en kritisch te kijken naar verschillende dingen en niet blindelings een ‘geloof’ na te lopen? Namelijk dat van de steinerschool.
De kinderen van hun klas vinden ze soms een beetje ‘raar’.
Voordien durfden ze ook buiten de steinerschool hun zegje te doen. Nu zijn ze ‘voorzichtig’ en reageren ze zo weinig mogelijk naar de buitenwereld toe.
Ik vraag mij echt af wat er gebeurt is in die periode van de steinerschool.
In de steinerschool in Lier is het vreselijk voor kinderen met een geweten. In de kleuterafdeling worden “juffen” (ik zie ze eerder als onbekwamen) gemanipuleerd door enkele “populaire” (voor de juffen dan wel) kinderen. Een van de straffen in Lier is de kleuters opsluiten op het toilet bij stout gedrag. Deze manipulerende kinderen slagen erin brave kinderen te laten opsluiten. Waarom doen ze dit? Hierdoor dwingen ze die kinderen tot slaafs gedrag. Jij doet wat ik zeg of je gaat opgesloten worden door de juf. Als ouder wens je dan wel eens gesprek met de juf. Die beweert dat 1. het voor haar populaire kind doodbraaf is 2. dat opsluiten in de toiletten erbij hoort anders moet je het maar afbollen. Dat laatste hebben wij gedaan en nog geen moment spijt van gehad. Integendeel we hadden het veel vroeger moeten doen. Ons kind is zo opengebloeit. Ik heb daar de “juffen” regelmatig de klas zien verlaten om een broodje in een straat verder te gaan halen. of als de populaire kinderen zich als een troep wolven op 1 kind hadden gestort (soms met takken om te slagen) ze hun rug naar draaien. Waarom heb ik dit gezien? Op aanraden van een kinderpsycholoog. Deze therapeute geloofde mijn kind dat er sprake was van mishandeling. Ikzelf geloofde de “juffen”. Ik heb dan een paar keer zonder op te vallen de speeltijden bekeken. Mijn maag keert er nog van om. Ik raad elke ouder aan om naar zijn kind te luisteren. In steiner zijn er groepjes. In Lier stinkt het serieus. Maak je geen illusie in elke klas zitten er onderdrukte kinderen. 1 van de juffen heeft dit koudweg over me heen gegoten : steiner maakt echte vechters en daarvoor heb je slachtoffers nodig. In de maatschappij zijn er winnaars en verliezers. Om een winnaar te worden heb je verliezers nodig. Veel sterkte aan de onderdrukte kinderen van steiner. Mijn kind is op tijd gered.
Dag ex-steinermama,
Het is niet de eerste keer dat ik hoor dat een kind door een steinerschoolleraar wordt opgesloten in het toilet. Ik herinner mij dat ik het ooit ook zelf heb gezien (was niet in Lier, maar andere steinerschool). Het is waarschijnlijk weer een van die absurde straffen waarop de steinerschool een patent blijkt te hebben.
In 2008 heb ik in een reactie onder het stuk ‘Straffen’ al aangegeven dat er meer aan de hand is in steinerscholen dan de meeste mensen vermoeden.
04/12/2008 om 09:58 http://antroposofie.wordpress.com/2008/12/02/straffen/
‘We hebben het dan concreet over kinderen oorvijgen geven, aan de haren trekken, met de hoofden tegen mekaar slaan, dooreen schudden, tegen de grond gooien, aan de voeten uit de klas trekken, de mond met zeep uitspoelen, opsluiten in een kleine ruimte en meer van dergelijke buitensporigheden.’
Ik kan het moeilijk duidelijker omschrijven. Maar als je vindt dat ik wat vergeten ben? Ook dit gebeurt op steinerscholen: handen met plakband aan de bank vastkleven, aan de oren trekken, kleuters een half uur lang op op een stoeltje laten staan met de handen in de lucht, enz… Men zou bijna gaan denken dat de gekken regeren, niet?’ (einde citaat)
Wat je aanhaalt i.v.m. wat die leerkracht zegt over winnaars en verliezers sluit aan bij wat vorig jaar van de steinerschool van Leuven aan het licht kwam. http://antroposofie.wordpress.com/2009/04/23/verdeelen-heers/
Ook daar hanteerde men een soort ‘winners-and-losers’ mentaliteit.
In mijn boek ‘Focus op de steinerschool’ besteed ik aandacht aan het thema straffen. Dit is een voorbeeld hoe een kleuterjuf omgaat met een kind dat geen middagdutje wil doen.
‘Wanneer een vierjarig jongetje niet braaf op zijn matrasje blijft liggen, neemt juffie een deken, wikkelt de kleuter daar in en met een stevige knoop die voor de nodige pijn aan de armen van de kleuter zorgt, wordt de bewegingsvrijheid van het jongetje volledig beknot. Dan wordt het ‘pakketje’ op het matras gelegd. En kijk: het werkt. Het jongetje staat niet meer recht en loopt niet meer weg.
Wat goed werkt en wat niet is natuurlijk even zoeken. Even daarvoor had de kleuter nog minutenlang op een stoeltje gestaan, de armen op het hoofd. Dat bleek niet te helpen.’
Het lijkt wel of in de steinerschool ‘de gekken regeren’.
Ik zou wel willen weten wat jij zoal hebt gezien tijdens die speeltijden die je hebt waargenomen en waar je maag van omkeert. Als je wilt mag je me dat ook privé laten weten via dit contactformulier: http://www.steinerscholen.com/contact.htm.
Vriendelijke groet
Ramon
Eindelijk na jaren kan ik mijn verhaal tav de vrije school in zeist en driebergen vertellen, mijn zoon van 16 gaat de vrije school verlaten, dus is zijn veiligheid gewaarborgt. Een ieder die durft te zeggen dat er op de vrije school geen sprake is van rascisme, zal na het verhaal wat ik binnenkort ga publiceren, tot maar een conclusie kunnen komen, er is binnen de vrije school een ernstige vorm van rascisme.
Een ding staat vast, deze mensen hebben mij als moeder niet dieper kunnen raken, en dat alleen omdat ik de moed heb getoond het tegen de antroposofie op te nemen, zowel binnen het onderwijs, als binnen de gezondheidszorg. Alles wat ik publiceer is vastgelegt in documenten, en een politie raport, dus is verifieerbaar.
Laat een ding duidelijk zijn, ik ben moe, maar zal vechten voor rechtvaardigheid, omdat mijn kijnd slachtoffer is geworden van de antroposofie.
Dat is iets wat ik nooit zal aanvaarden.
!2 jaar vrije school ervaring als moeder moet toch wel genoeg zijn, om enig inzicht te hebben hoe het daar werkt.
Corrie hopman
Ben op zoek naar een uitgever die mijn verhaal wil publiceren, omdat ik vindt dat dit ben een zo breed mogelijk publiek in de aandacht moet komen!
Dag Corrie,
Je kan me contacteren via het contactformulier. Ik kan je wel enkele tips geven om je verhaal gepubliceerd te krijgen.
En uiteraard kan je verhaal ook op deze site verschijnen.
Groet,
Ramon