‘Wat wij in deze school veel meer nodig hebben dan in andere scholen, is samenwerking in onderling vertrouwen. Onze school is immers gegrondvest op het principe dat in het geestesleven vrijheid moet heersen. Niet de vrijheid van de leerling om te doen wat hij wil, maar een vrijheid die geen dwang van bovenaf, een staatsinmenging toelaat. (…) Wij kunnen niet, beschermd door de staat, ons werk doen; wij hebben daar ouders voor nodig, die als het ware een muur van vertrouwen om de school heen vormen, waardoor binnen die muur in vrijheid kan gewerkt worden. Ik wil erop wijzen dat de leraren de ouders als goede vrienden nodig hebben.’ (Rudolf Steiner)
Deze woorden sprak de grondlegger van de steinerschoool in 1919 publiek uit. Dat zijn woorden tamelijk uitgehold zijn, blijkt al uit de manier waarop er gevolg aan wordt gegeven. Maar niet alleen daaruit. Ook uit wat Steiner in besloten kring (Konferenzen mit den Lehrern, GA 300c) zegt over de positie van de leraar en de interactie met de buitenwereld kan worden geconcludeerd dat Steiner lak had aan alles wat van buitenaf op hem en zijn geesteskind afkwam. En dan zijn er nog de hedendaagse publicaties voor intern gebruik in steinerscholen die boven tafel komen en waarin richtlijnen voor steinerschoolleraren worden gegeven. Daar kan je onder andere dit vinden:
Zorg ervoor dat ouders, vooral de meest mondigen, je als hun vriend beschouwen. K. Avison, A Handbook for Waldorf Class Teachers, Steiner School Fellowship 2004
Men zegt niet om als leraar ‘een vriend te zijn voor de ouders’. Het is genoeg wanneer ze je als dusdanig bekijken. Je kan ze het idee geven dat het zo is. Tenslotte heb je hun inbreng nodig, vooral, maar niet alleen financieel. Dat het niet gemakkelijk is om iets in te brengen, wordt duidelijk uit dit ingezonden stukje.
Schooljaar 2008-2009
Ik ben moeder van drie kinderen die naar de steinerschool gingen. Toen ik readaptatiewetenschappen wilde gaan studeren, koos ik als stageplaats uiteraard de steinerschool. Ik wilde er iets meer beteken voor de school dan enkel ouder zijn. Ik wilde echt meewerken aan de toekomst van de school. Ik stond achter hun visie. Verschillende leraren vonden dit een tof idee en zagen al een gratis werkkracht waar ze op konden rekenen. Toen ik met de opleiding bezig was en met mijn syllabus een stageplaats ging aanvragen, zagen een aantal leraren het ineens niet meer zitten. Er was al eens een ouder die stage gedaan had, daarbij noemden ze met veel afkeer de naam ‘Ramon’, en dat was een slechte ervaring geweest. Ze vroegen zich ook af of er wel werk genoeg was binnen het schoolgebeuren. Ze stonden er niet voor open dat ik bv. vergaderingen zou bijwonen. Ze zijn gewoon bang dat er iets naar buiten zou gebracht worden. Ik vraag mij wederom eens af welke geheimen in een school zo belangrijk kunnen zijn.
“De school wordt gedragen door de ouders”. Deze woorden zouden de school eer moeten aandoen. Daarvoor alleen zou een ouder die graag dicht bij het schoolgebeuren staat zo’n school kiezen. Helaas, een meer gepaste uitspraak zou zijn: “De school wordt door een paar ouders gedragen”. Er worden “klassenouders” gekozen om alles in goede banen te leiden. Deze personen zijn meestal ,of met de leerkracht van desbetreffende klas goed bevriend, of nauw verbonden met de school. Zij zijn meestal met een aantal ouders van de klas beter bevriend dan met andere. Als er taken zijn, zullen zij eerst hun nauwere contacten persoonlijk aanspreken zodat deze al een aantal taken kunnen invullen. Voor de rest van de taken sturen ze dan een mailtje rond naar de overige ouders. Veel kans dat de taak waar je graag aan deelneemt al bezet is. Dit noemen wij Steinerdemocratie. Ik vraag mij dan af waarom die mensen zo veel belangrijker zijn.
Hetzelfde geldt voor de kinderen. Ik heb ondervonden dat die heel weinig inbreng hebben binnen het gebeuren in de klas. Alles wat er gebeurt wordt opgelegd door de leerkracht en “democratisch besproken met de sterke leerlingen van de klas”. In zover de leerkracht er eigenlijk de hand in heeft, want ook hij heeft richtlijnen te volgen. De antroposofische dan wel te verstaan. Niet wat de leerstof betreft uiteraard. Daar bekommert zich blijkbaar niemand om. Ieder doet maar zijn eigen zin.
Met ‘ieder doet maar zijn eigen zin’ zijn we terug bij Rudolf Steiner aanbeland.
…door zijn eigen verbinding met het geestesleven is de leraar zijn eigen heer en meester. (R. Steiner & M. Boeke, Vrijheid van onderwijs en sociale driegeleding, Nearchus 1990)
Hoi,
Ik zou graag willen weten of er ook ouders zijn die moeite hadden met uitschrijven?
Zijn er ouders die achteraf bijv opgemerkt hebben dat er bij uitschrijving emotionele druk wordt uitgeoefend om het kind op de school te ‘houden’?
Groet, Sara
Beste Sara,
Toen mijn kind van school weg was, gingen een aantal leerkrachten “aan mij oren trekken” omdat ze het zo spijtig vonden dat ik mijn kind van school veranderde twee maanden voor het einde van dat schooljaar. Het was wel noodgedwongen. Het werd gepest door de klastitularis en de leerlingen na een incident met lijfstraffen.
Men heeft geprobeert het kind een week onwettig afwezig te zetten. Wij hebben toen het ministerie van onderwijs moeten inschakelen.
Na vijf weken wilden ze nog een oficieel gesprek om de problemen te bespreken. Toen mijn kind nog in school was had men geen nood aan een gesprek.
Mijn andere kinderen zijn later ook van school veranderd. Zonder problemen…denk ik.
Men heeft echter geen tijd gekregen om mijn kinderen te beïnvloeden. Ze waren weg voor men er erg in had. Van de ene dag op de andere.
Toen één van mijn kinderen afscheid ging nemen van de klasgenoten, werden we aan de schoolpoort boos nageken door zowel ouders als leerkrachten.
Na te lezen in “Falend zorgbeleid” en “Praten tegen een steinermuur”
Dit zijn mijn ervaringen.
groetjes, Erika
Hoi Erika,
Bedankt voor je reactie.
Ik wilde even wachten met reageren tot mijn kind officieel uitgeschreven is van de school.
Dat is nu wel rond denk ik.
Ze zat er nog geen 2 maanden.
Mijn dochtertje is dit schooljaar aan de Steinerschool begonnen.
Ik had niets in de gaten, totdat ik hier (op deze site, maar ook andere) terechtkwam.
Wel vond ik het wat vreemd dat mijn dochters juf in het eerste oudergesprek zei dat liever had dat de kinderen geen tv kijken voordat ze naar school komen.
De opgenoemde kenmerken komen sterk overeen met wat ik op de school zie (al kan ik natuurlijk niet alles zien). Euritmie komt in de 1e plaats leuk over (vooral als de kleutertjes net beginnen), maar 3 jaar iedere ochtend euritmie gaat de kinderen denk ik toch wel de keel uithangen.
Vorige week heb ik me verdiept in antroposofie en heb ik hier en daar ervaringen gelezen. Eerst was ik geschrokken, maar kalmeerde mezelf: 1 negatieve ervaring met de vs hoeft niets te betekenen dacht ik. En ik had niets negatiefs gelezen over de VS Waterland (in Purmerend). Ik hoopte dat het hier wel goed zat. Toen ik me verder ging verdiepen en ik de kenmerken op school terug zag komen heb ik meteen aan de bel getrokken.
Al kan ik niet zeggen of de leerlingen hier ook met achterstanden en lijfstraffen te kampen hebben.
Ik krijg er een naar gevoel bij, want opeens kon ik de zgn vriendelijkheid en hartelijkheid doorzien.
En dat is wel eng, dat de leraren zich naar buiten toe totaal anders tonen (vriendelijk, hartelijk, sociaal, betrokken) dan wat ze werkelijk doen in de school. Het idee dat dit bewust gebeurt door de docenten en schoolleiding is wel heel doordacht en geslepen.
Ik vind het gevaarlijk en ook wel eng. Maar misschien komt dat door de vreselijke verhalen die ik heb gelezen, maar toch ook door een alarmerend gevoel.
Maandag heb ik de school laten weten dat ik mijn kind wil uitschrijven.
De docent heeft mij geprobeerd over te halen mijn kind daar te laten. Ze zei: ‘jij vond het zo’n goede school’ (wel 10x), ‘hoe kan dat nou’, ‘jouw kind is zo vrolijk en blij bij ons’ (ook wel 10x), ‘het gaat net zo lekker met ….’ en nog meer emotioneel geslijm.
Ik ging zelfs bijna twijfelen……
Dinsdag in het gesprek met de directie was dit niet zo het geval (telefonisch). Wel werd er gevraagd of het aan de juf lag.
Nadat ik gezegd heb dat mijn ervaringen positief zijn, maar het beeld dat ik van de school had anders is dan ik mij in de praktijk had voorgesteld, vindt ze het goed en wil ze het gesprek afsluiten. Waarop ik vraag of er niets getekend moet worden. Er hoefde niets getekend te worden alleen het adres van nieuwe school moest ik doorgeven en toen hebben eindelijk de afspraak gemaakt voor het uitschrijven. Ik stond erop dat het deze week zou gebeuren.
Waarop we voor dinsdagmiddag een afspraak hebben gemaakt.
Dinsdagmiddag heb ik haar dus uitgeschreven, het uitschrijfbewijs zou naar de nieuwe school toegestuurd worden.
Ik heb met de nieuwe school afgesproken dat ze a.s. maandag kan beginnen.
Donderdag wordt ik gebeld door de vs.
De directie heeft contact gehad met de nieuwe school en wil toch dat ik daar toch de herfstvakantie blijf, dat zou de nieuwe school ook beter vinden volgens de directie van de vs. Waarop ik het zei dat ik het vreemd vond, ik had mijn kind immers dinsdag uitgeschreven en al haar spullen al meegenomen. Na wat gehaal en getrek heb ik gezegd dat ik de nieuwe school zou bellen om te kijken wat zij vonden.
Dat heb ik gedaan. De nieuwe school heeft mij duidelijk laten weten dat het mijn beslissing is en als ik het liefst zou willen dat ze maandag begint, dat het volgens hen geen probleem is.
Waarop ik de vs weer heb gebeld en duidelijk heb laten weten dat mijn dochter wel naar haar nieuwe school zal gaan en dat ik bij mijn besluit blijf.
Dat is meteen geaccepteerd.
Maandag begint ze op haar nieuwe school (het is nu wel rond denk ik).
Toen ik vorige week vroeg of de rassenleer nog wordt onderwezen, vond ze dat vreemd en zei: ‘rassenleer?’.
‘Hoe kom ik erbij?’ Toen ik zei dat een kennis met dat vertelde zei zij: ‘O?, was dat iemand van de school?’
‘Nee’ zei ik. ‘Oooow die persoon heeft ergens de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.’
‘Steiner leefde in hele andere tijd’ zei ze, waar ik natuurlijk ook wel bewust van ben.
Maar als ik nog meer vragen had, kon ik altijd aankloppen.
Nogal een vreemd en ontwijkend antwoord. Ik heb het hierbij gelaten en dit was voor mij de druppel die mij heeft doen besluiten mijn kind daar weg te halen.
Alleen voelde ik bij de uitschrijving een bepaalde emotionele druk, zoals ik eerder aangaf.
Mijn dochter heeft voor zover ik weet geen echt negatieve ervaringen, maar ik ben dit niet van plan af te wachten naast de eventuele leerachterstanden.
Wat ik wel merk is dat mijn kind thuis extra aandacht vraagt, iedere dag van boven tot beneden onder zand zit (en dat ze niet altijd haar handen mag wassen na het spelen)
en veel drukker is. Mijn kind is ook nog veels te jong om haarfijn uit te kunnen leggen wat er nou eigenlijk speelt als de ouders uit beeld zijn.
Hoewel ik het verfstukje en de boekenlegger wel aardig vond. Fruit rapen bij de boer.
Ook staan er iets van 5 computers in de school.
Dan denk ik, misschien is het hier wel in orde (qua intellectueel onderwijs), dat is iets waar je niet aan zou moeten twijfelen. De school verteld dat je immers, promoot het zowaar. Dus zeg ik dan tegen mezelf dat ik sowieso een ander beeld had van de school.
Ik herinner mezelf aan de kenmerken en dan krijg ik weer dat enge gevoel.
Gelukkig zijn er mensen die waardevolle info verspreiden, zodat ouders zoals ik op tijd aan de bel kunnen trekken.
Respect voor Ramon en zijn doorzettingsvermogen!! Ouders weten niet dat het kind op een stiekeme manier een levensovertuiging wordt opgedrongen en volgens mij dan door docenten bewust voor de gek gehouden worden. Op zoek naar het volgende ‘slachtoffer’ zeg maar……….
Dankzij ouders (en ook oud leerlingen) zoals Ramon, Erika en nog andere worden wij gewaarschuwd voor deze psychotische omgeving.
Mijn oprechte dank. Het heeft mij en mijn kind ervan kunnen behoeden slachtoffer te worden van deze kwakzalverschool.
Alhoewel ik de mensen met wie ik te maken heb gehad geen kwaad hart toedraag, ze waren allemaal bijzonder aardig.
Zodanig dat ik een beetje een schuldgevoel krijg zelfs, maar dat ligt misschien aan mij….
Er is 1 ouder die ook net dit schooljaar haar kind op de vs heeft geplaats. Zeker niet iemand uit ‘hun’ gemeenschap.
Wij waren allebei nieuw, ze woont in dezelfde buurt als ik en we hebben vrij goed contact. Door dit gebeuren heb ik even geen contact met haar gehad.
Ik wilde eerst mijn kind uitschrijven. Ik denk dat ze dit wel moet weten, wat jullie??
En als ik besluit haar in te lichten, hoe zou ik dat het beste kunnen doen?
Groetjes, Sara
Best Sara,
De eerste contacten met de vs waren zalig. Heel de familie werd hartelijk en warm onthaald. Maar een van mijn kinderen had al vlug door dat dit niet zo was. In de klas was de leerkracht helemaal niet vriendelijk en zorgzaam voor mijn kind. En toen kwamen eerst de kleine en later de grote problemen. Ze stapelden zich mooi op.
Toen al mijn kinderen van de vs weg waren voelde ik mij terug ‘normaal’. De eerste weken waren een nachtmerrie voor mij. Ik zat vol schuldgevoelens. Hoe had ik het zover kunnen laten komen en waarom had ik het niet eerder gezien. Nachten heb ik wakker gelegen. Ik kon moeilijk geloven dat dit ons moest overkomen.
Hoe is het mogelijk dat zoiets nog bestaat in dit tijdperk. Begin 1900, ja dan zou het wel kunnen. En daar komen we bij de kern. Rudolf Steiner was immers van begin 1900. Volgens mij bestaat er geen eigentijdse antroposofie en leven die mensen in een ander tijdperk. Zo voelde ik mij daar ook bij. Zolang ik te maken had met de vs, leefde ik in een ander tijdperk. Erger nog, ik was niet meer van deze wereld.
Mijn kinderen deden niet wat al de andere kinderen rond ons deden. Het was voor hen dan ook moeilijk om zich aan te passen aan de reguliere school. Nu zijn ze terug op de wereld. Gelukkig zijn kinderen soepel en nog gemakkelijk te vormen. Alleen is het niet gemakkelijk voor ouders om de goede vorming voor je eigen kind te vinden. Ik probeer mij voor te stellen hoe ze het zouden doen als ze 12 jaar op zo’n vs zouden doorgebracht hebben. BRRR… niet aan denken!!
Het is uiteraard belangrijk dat we naar buiten blijven komen en mensen inlichten.
Het is echter moeilijk om bij mensen door te dringen. Omdat je zelf niet veel ervaring hebt. Je hebt geen verhaal. Je kind had er geen probleem zal het nog moeilijker zijn. Mijn kinderen hadden er wel elk een specifiek probleem. Ze zijn 3 jaar naar een steinerschool geweest. en nog zijn er mensen die mij niet geloven, of zelfs niet kunnen volgen, niet snappeen wat ik hun duidelijk probeer te maken.
Ik ken zelfs een ouder die wel hetzelfde meemaakt en het probleem erkent. Ik heb er vaak ernsige gesprekken mee. Maar toch blijven de kinderen naar de steinerschool gaan.
Ook hoor ik verhalen over dreigementen van scholen uit. Ik heb daar geen ervaring mee, maar je moet voor jezelf uitmaken hoever je wilt gaan.
Alvast veel plezier in jullie nieuwe school en laat je niet van de wijs brengen. Je hebt een hele goede beslissing genomen. Niemand hoeft jou iets te verwijten.
vriendelijke groetjes
Erika
Hoi Erika,
Bedankt voor je reactie.
Als mensen zoals jij en Ramon er niet zouden zijn, om info te verspreiding die juist zo waardevol is doordat jullie het zelf ervaren hebben, was ik er hoogstwaarschijnlijk ook niet achter.
Misschien pas na 3 of 4 jaar of misschien wel langer……
Dankzij jullie hebben anderen de mogelijkheid in te grijpen. Voor mij betekend dat veel.
Want anno 2010 worden aardig wat ouders in het ootje genomen. De schade die het de kinderen (en ouders) kan toebrengen zou op geen enkele manier acceptabel moeten zijn in onze huidige maatschappij. Het onderwijs moet een veilige en gezonde plek zijn. Deskundigheid en professionaliteit is een must. Het mag duidelijk zijn dat de vs dan ook niet aan deze eisen voldoet. Genoeg reden om de tent dicht gooien. Het is wat je zegt Erika, ongelovelijk dat het mogelijk is voor deze scholen te blijven bestaan en anderen te duperen.
Ik heb je artikelen gelezen. Ik vind je erg moedig en dat kan anderen (zoals ik) ook moed geven.
Ik heb respect voor je wilskracht en doorzettingsvermogen die je getoond hebt tijdens de situatie.
Voor mijn gevoel heb ik de juiste beslissing genomen en jouw woorden overtuigen mij en versterken dat gevoel. Ik weet nu ook zeker dat het de juiste beslissing is.
Ik voel met jouw en je gezin mee en ben blij te horen dat het goed met jullie gaat.
Veel geluk, liefde en succes.
Hartelijke groet, Sara
Het is een beetje ironisch.
Ik kwam er niet afgelopen woensdag achter, maar de woensdag ervoor.
Op de dag van het michealfeest. Ik zocht creatieve info.
Ik vond dit.
http://fhs1973.wordpress.com/2008/06/23/geloof-in-kabouters-atlantis-volkszielen-en-wortelrassen-en-pas-op-voor-dark-lord-ahriman-zwart-magische-constructies-de-luciferische-verleiding-en-de-finsteren-saturn/
Via deze site ben ik hier terecht gekomen.
Hoi Sara,
Ja als je zo’n dingen begint te lezen moet je wel een keer slikken, nietwaar.
Ik ben beginnen zoeken toen men mij aan de schoolpoort afraadde om op Ramon zijn blog te lezen na een icident met een van mijn kinderen. Ik had voorheen nooit van hem gehoord.
Dat was nen slechterik, ja. Er stonden alleen maar leugens in.
Op die manier kan ik niet anders dan achterdochtig worden. De overeenkomsten in deze en andere blogs waren zo typerend dat dit onmogelijk laster kon zijn. Wat ik lees komt trouwens grotendeels overeen met wat ikzelf en mijn familie meemaakte.
Het ga je goed
groetjes
Erika
Beste lezer,
ik wil je waarschuwen voor deze website. Er wordt hierboven beloofd je email niet te publiceren. Wat zie je bij de laatste bijdrage bij “indoctrinatie”? Mijn emailadres.
Dit adres wordt ook nog op een andere manier misbruikt. Als hij dan echt niet meer eens is dan gaat de “moderator”, die toch zo neutraal is, zijn “onder de gordel politiek” rechtstreeks aan je emailadres richten. Dan gebeurt het niet tussen de zinnen maar rechtstreeks. Niemand kan het dan mee volgen.
Verder wordt er waanzinnig veel geknipt, sorry, gemodereert.
Deze website is het puurste voorbeeld van INDOCTRINATIE.
Adjeu,
Aja
De bedenkelijke manier waarop in steinerscholen invulling wordt gegeven aan het begrip ‘ouderparticipatie’ kent blijkbaar ook buiten de steinerschoolbeweging navolging: http://www.taalanderwijs.org/tinteltand/?p=130